เมื่อ “ลลิล” กับ “กฤติน” ได้พบกันอีกครั้ง เธอเป็นเพียงลูกจ้างฝ่าย ข แสนต่ำต้อย ส่วนเขาเป็นถึงนายจ้างฝ่าย ก ผู้สูงส่ง เช่นเดียวกับสมัยเรียนมหาลัย เธอเป็นฝ่ายแอบรักข้างเดียว ส่วนเขาคือเดือนมหาลัยผู้เย็นชาที่ในสายตามีเพียงหญิงผู้เป็นรักแรก จนกระทั่งเธอได้ยินคำพูดเหยียดหยามจากปากเขาด้วยตัวเอง : “ก็แค่เด็กสาวยากจนคนหนึ่ง ผมจะชอบเธอได้ยังไง” ลลิลจากไปด้วยใจอันแตกสลาย แต่กฤตินกลับอยู่ไม่สุข เขาอ้อนวอนอีกฝ่ายท่ามกลางสายฝนด้วยดวงตาอันแดงก่ำ...